Als klein meisje verschool ik me vaak achter de bank tijdens verjaardagen. Tenzij mijn neefjes en nichtjes er waren, dan gingen we op pad, avonturen beleven en dat was feest.
Waren er geen andere kinderen, dan dook ik achter de bank. Waar ik dan lezend, tekenend of dromend vlagen opving van gesprekken. Vaak bleef het bij vlagen, maar soms raakte ik verstrengeld in een gesprek met dat ene oor dat wel werkt (die ander doet het niet). Ik kwam er toen al achter dat volwassenen toch wel veel problemen hadden.
In die periode begon ik ook op onze eerste personal computer (Tulip) tijdschriften te maken voor mensen in de buurt met mijn favoriete rubriek die ik verzon waar je bijstond: de ‘stuur je probleem maar in-rubriek’.
Ik printte de handel dan uit op printpapier met van die gaatjes aan de zijkant (matrixprinter) met een grote blauwe C van Commodore (denk ik) op de achterkant.
Vandaar dat mindshifters.nl een behoorlijk logisch initiatief was van Rachelle Verhage en mij. 😉
Anyway. Toen al. Als het voor mijn gevoel ergens over ging, dan leefde ik op van gesprekken. Was dat niet zo, dan dreef ik af. Bijna letterlijk soms. Ze zagen me afdwalen en het stempel ‘verlegen’ was geboren.
Ik had allerlei maniertjes om – een soort van – verbonden te blijven of vooral te lijken in gezelschap.
Ik dacht altijd dat ik anders was.
Bleek dat toch verdorie niet zo te zijn! Daar kwam ik achter in mijn volwassen jaren en inmiddels heb ik echt honderden mensen in mijn praktijk en academy ontmoet die veel herkennen (nog steeds) van het niet opleven van bepaalde gesprekken of settingen.
Ik vertel je erover in deze podcast. Misschien herken je het wel. Ik wil ook even een ‘collega’ citeren die dit ‘kenmerk’ een label gaf, namelijk sociale vermoeidheid. Namelijk: Adrienne van giftedpeople.eu.
Fijne dag!